Wodospad Szutowski

Wodospad Szutowski

Wodospad Szutowski (Šútovský vodopád) to najwyższy wodospad w Małej Fatrze. Woda spada tu z wysokości 38 metrów. Wodospad zasilany jest tzw. Źródłami Mojżesza biorącymi swój początek pod szczytem Hromove. Najłatwiej się tam dostać z miejscowości Rieka. Przewodniki polecają pozostawienie samochodu przy Motorest Rieka ale można też pojechać dalej aż do Sutovskiej Fatranki gdzie jest parking (płatny) Dalej idziemy asfaltową drogą aż do schroniska Chata Vodopad.

Rozdroże niedaleko schroniska Chata Vodopad.

Nie wchodziliśmy do schroniska, tylko poszliśmy dalej. Dalsza droga nie była wymagająca. Początkowo był jeszcze asfalt a potem już tylko ubita ścieżka. Jedyna przeszkoda to monotonność trasy. Dodatkowo zachmurzone późne popołudnie nie nastrajało optymistycznie na spacer w dolinie.

W trakcie wycieczki cały czas towarzyszył nam szum Szutowskiego potoku odprowadzającego wody Szutowskiego wodospadu.

Szutowski potok

Szutowski potok.

W końcu, lekko zaskoczeni, że to już, dotarliśmy do wodospadu Szutowskiego. 

Chwila na podziwianie i odpoczynek przy szumie spadającej wody. 
Było już dobrze po 18 a wąwóz potęgował zbliżający się zmrok. Czas było wracać. Jeszcze tylko wizyta w Chacie Vodopad, która jednak nie ujęła nas ani wystrojem wnętrza ani ofertą spożywczą. Po dwóch i pół godzinie od wyjścia byliśmy z powrotem na parkingu.

Zamek Streczno.

Zamek Streczno.

Po dwóch dniach chodzenia po górach trzeba było nieco odpocząć. Na szczęście Mala Fatra to nie tylko góry. Pojechaliśmy więc zobaczyć Zamek Streczno (hrad Strečno),  zbudowany na ponad 100 metrowej skale nad brzegiem rzeki Wag. Lepiej nie podjeżdżać bezpośrednio na parking pod zamkową skałą tylko poszukać małego parkingu po drugiej stronie Wagu w miejscowości Nezbudska Lucka. Choć wydłuża to spacer do zamku o jakieś 15 minut ale za to mamy ładną perspektywę na zamek i góry. Na drugą stronę można przepłynąć promem albo przejść się po mostku. Ten drugi wybór to idealny punkt widokowy do podziwiania imponującej bryły zamku.

Po wspięciu się na zamkową skałę przechodzimy przez zrekonstruowane średniowieczne podgrodzie. 

Kupujemy bilety i ruszamy wybrukowaną drogą do zamku.

Wejście do zamku Streczno.

 Zamek został wzniesiony na początku XIV wieku. Podczas prac rekonstrukcyjnych odbudowano główną bramę, wieżę główną, budynki południowy i północny oraz kaplice. Pozostałe części zamku zakonserwowano oraz uzupełniono niektóre ubytki.

Dziedziniec zamkowy.

Na szczycie najwyższej wieży jest punkt widokowy, z którego  rozciągają się interesujące widoki na pobliskie góry, przełęcz Streczno, meander rzeczny (Domašínsky meander) i na dużą część Kotliny Żylińskiej (Žilinská kotlina).

Wieża zamkowa.

Domašínsky meander.

Część Kotliny Żylińskiej.

W murach zamku urządzone zostało także małe muzeum, w którym obejrzeć można liczne znaleziska z czasów prac renowacyjnych a także obejrzeć makiety zamku z różnych epok.

Makieta z czasów świetności zamku.

Zamek w ruinie.

W kuchni zamkowej jest wystawa naczyń, garnków i kociołków używanych na przestrzeni wieków na zamku.

Kuchnia zamkowa.

Z historią zamku nierozerwalnie związana jest osoba Zofii Bośniaczki. Była słynącą z pobożności żoną palatyna Węgier Franciszka Wesselényiego. Po 45 latach po jej śmierci odnaleziono jej niezmienione ciało. Później zmumifikowane zwłoki przechowywane były w kościele w pobliskiej miejscowości  Teplička nad Váhom. W 2009 r. zostały one wywleczone z kościoła i spalone przez chorego psychicznie mężczyznę.  W krypcie pod kaplicą zamkową znajduje się kopia mumii, którą można obejrzeć w krypcie. Warto jednak poprzestać na wysłuchaniu historii i pieśni, którą śpiewa w kaplicy pani zatrudniona na zamku.

Strop i okna kaplicy zamkowej.

Całość zwiedzania trwała około godziny. To było ciekawa odmiana od górskich szlaków.

Żegnamy zamek Streczno.

Mala Fatra.Diery

Dziurawe Diery

Po dość wyczerpującej wycieczce w dniu poprzednim chcieliśmy pochodzić po górach na nieco mniej wymagających kondycyjnie szlakach. Najbliżej mieliśmy wejście na szlak prowadzący na Diery czyli po słowacku dziury. W Malej Fatrze jednak to ciąg wąwozów skalnych urozmaiconych strumieniami i małymi wodospadami. Oczywiście nie brak tu drabinek i łańcuchów choć nie w tak spektakularnej ilości jak w Słowackim Raju. Wybraliśmy taką trasę:

 Hotel Diery - Nowe Diery - Górne Diery - Pod Palenicou - Podziar - Dolne Diery - Hotel Diery

 

Wejście na szlak obok Hotelu Diery.

Najpierw pokonujemy odcinek szlaku, który prowadzi do rozwidlenia na Dolne Diery i Nowe Diery.

W drodze na Diery.

Pomosty na Ostrvne.

Ostrvne to miejsce, z którego kierujemy się na nieco trudniejsze podejście na Nowe Diery - wąwóz skalny wychodzący z Dolnych Dier. Początkowo podejście jest strome i męczące. Po drodze pokonujemy kilka drabinek i kładek. Później jednak szlak łagodnie prowadzi lasem górującym nad Dolnymi Dierami. Są też punkty widokowe, z których jest wgląd w głąb wąwozu. Nazwa "Nowe Diery" wywodzi się od tego, że zostały udostępnione dla turystów jako ostatnie z kompleksu Dier.

Ostrvne - rozwidlenie szlaków.

Nowe Diery.

Nowe Diery

Nowe Diery.

Nowe Diery.

Na szlaku Nowe Diery.

Punkt widokowy - skały nad Dolnymi Dierami.

Dochodzimy do węzła szlaków w Podžiar. Niedaleko jest bufet turystyczny i mnóstwo turystów odpoczywających przed dalszą drogą w Górne lub Dolne Diery. Równym powodzeniem cieszy się piwo i kofola. Ceny proporcjonalne do wysokości n.p.m.

Podziar - bufet turystyczny.

Odpoczynek w cieniu Małego Rozsutca.

Po odpoczynku okraszonym kofolą ruszamy niebieskim szlakiem w Górne Diery.To najdłuższy i najtrudniejszy wąwóz z całego zespołu Dier. Znajdują się one między Wielkim i Małym Rozsutcem (Veľký Rozsutec, Malý Rozsutec). Charakteryzuje się on bogatymi formami skalnymi, wodospadami i różnorodną roślinnością. Wiele kładek, drabinek i łańcuchów umożliwia pokonanie szlaku.

Nowe Diery

Nowe Diery

Nowe Diery

Nowe Diery

Nowe Diery.

Po 45 minutach wspinaczki nad, obok i w potokach górskich dotarliśmy do Pod Palenicou. Stąd dalej niebieskim szlakiem można pójść na przełęcz Medzirozutce albo wrócić zielonym szlakiem na przełęcz Vrchpodziar a dalej żółtym do Podziar 'zahaczając' o bufet. Wybieramy opcję "bufetową" i wracamy leśną ścieżką z początku łagodnie a potem już stromo w dół. W końcu wychodzimy na polanę Pod Poludniovymi skalami. Mamy widok na dużą część Malej Fatry.

Boboty a dalej Sokolie.

Pasmo Malej Fatry z Wielkim Kryvaniem.

Skały nad Górnymi Dierami.

Mały Rozsutec.

Przełęcz Vrchpodziar.

Schodzimy do  Podziar. Bufet schowany pod drzewem.

Po kolejnym odpoczynku i kubku kofoli pozostał nam już tylko spacer powrotny malowniczymi i cienistymi Dolnymi Dierami.

Szlak w Dolnych Dierach.

Dolne Diery.

Dolne Diery.

Chwila odpoczynku przy wodospadzie.

Dolne Diery.

Nie spiesząc się przeszliśmy całą trasę w ponad 4,5 godziny. Punkty GOT (tak, tak można je także zbierać w Malej Fatrze) - 10.